تابستان، فراغت دانش آموزان و دردسر های والدین
همان طور که با دیدن اولین جوانه و آمدن پرستوها، متوجه رسیدن بهار می شویم، می توانیم شروع فصل تابستان را هم با جمله معروف مامان..حوصله ام سر رفته.. علامت گذاری کنیم. تعطیلات تابستانی اصولا برای همه، به غیر از صبورترین، خلاق ترین و بگذارید صادقانه بگوییم، ثروتمندترین والدین، دردسری بزرگ به شمار می رود.
والدین بدون این که متوجه شوند، برای هرچه بهتر گذشتن تعطیلات و با تهیه کتاب و لوازم سرگرمی، غذا خوردن در رستوران، خوردن بستنی و دعوت از دوستان فرزندانشان و از سفرهای داخلی گرفته تا پیک نیک های کوچک و بزرگ و کلاس های تقویتی و تفریحی، پول زیادی خرج می کنند.
این مشکل برای افرادی که به تنهایی از فرزندان خود نگه داری می کنند، ابعاد بسیار بزرگ تری دارد. بر خلاف خانواده هایی با هردو والد، که پدر و مادر می توانند با استفاده جداگانه از مرخصی های خود و هم چنین تقسیم وقت، این دوره را ساده تر بگذرانند، پدران و مادران مجرد، مجبور هستند امور کار و زندگی و تعطیلات را به بهترین شکل ممکن سر و سامان دهند.
بنا به نظر کارشناسان، برنامه ریزی برای کل تابستان بسیار موفق تر از برنامه ریزی روزانه است. این شیوه ذهنی آسوده تر برای والدین به همراه خواهد داشت و کودکان نیز میدانند که چه برنامه هایی در انتظارشان است و با علاقه بیش تری خود را با والدین همراه می کنند.
اما نباید فراموش کنید که این برنامه ریزی باید با مشورت اعضای خانواده انجام شود، تصمیمات آمرانه و خودخواهانه همواره موجب اختلاف خواهد شد.
در ضمن برنامه های ساده و ارزان می توانند به اندازه تفریحات پرخرج جذاب و مفرح باشند، نکته مهم این است که قصد ما از اجرای آن ها رفع تکلیف نباشد و همه با خوشی و خورویی در آن ها شرکت کنیم.
اگر بتوانید با چند تن از دوستان و اقوام برنامه ریزی کنید که علاوه بر استفاده از نظرات و پیشنهادات یکدیگر در امر برنامه ریزی، کاری کنید که همواره چند بزرگ تر همراه بچه ها باشند و در عین حال باقی والدین زمانی برای رسیدگی به امور دیگر داشته باشند، تابستانی بسیار بهتر از سال های پیش در انتظارتان خواهد بود.
در این جا چند روش جالب برای برنامه ریزی تابستان که توسط والدین واقعی-نه کارشناسان- اجرا و توصیه شده اند می پردازیم:
من و دخترم قبل از شروع تابستان جدولی با 40 خانه (یا به تعداد روزهای تعطیل) تهیه می کنیم و در هر خانه چیزی برای یکدیگر می نویسیم که در هر روز باید اجرا شود. این کار می تواند رسیدگی به امور ساده روزمره، یک فعالیت مفرح یا کاری خنده دار باشد. صبح هر روز، یک شماره را انتخاب می کنیم و کاری که در خانه مربوط به آن نوشته شده را انجام می دهیم. این کار برای ما به یک رسم تابستانی محبوب تبدیل شده است.عروسک های کاغذی. یک کاغذ A4 معمولی را به 4 قسمت تقسیم کنید و به بچه ها بگویید در هر قسمت تصویر یکی از شخصیت های محبوب داستانی خود را با ماژیک نقاشی کنند.
سپس نقاشی ها را بریده و یک عدد نی برای دستگیره، به پشت آن ها بچسبانید. سپس می توانید داستان ها را با این عروسک های کاغذی نمایش دهید. پشتی مبل و پیش خوان آشپزخانه محل مناسبی برای نشستن و نمایش دادن است.
حسن این کار این است که نه تنها کودکان توجه فراوانی از دیگران دریافت می کنند و نمایش دادن در پرورش خلاقیت، جسارت و حافظه آن ها بسیار موثر است، بلکه داستان ها و شخصیت ها، بسیار متعددند و این کار می تواند یک سرگرمی پایان ناپذیر باشد.
در روزهایی که بسیار گرم یا بارانی است، به پیک نیک خانگی می رویم. با یک ملحفه چادر می زنیم، غذای خود را که شامل خوراکی های پیک نیکی مانند ساندویچ های کوچک، شیرینی های خانگی و نوشیدنی های ساده است، در جایی غیر از محل معمول می خوریم. تلویزیون را تا بازگشت از پیک نیک روشن نمی کنیم و در عوض با چراغ قوه به اکتشاف در خانه، زیر مبل ها و داخل پارکینگ می پردازیم.
مادر من در ابتدای تابستان مرا به بازار می برد، تعدادی تی-شرت ساده ارزان و مقداری دکمه، روبان، پولک، رنگ پارچه و اکلیل برایم می خرد تا من در تعطیلات این تی-شرت ها را به میل خود تزیین کنم.
برای کوچک ترها یک برنامه اکتشافی ترتیب می دهم. فهرستی از چیزهایی که در خانه یا حیاط وجود دارند، مانند یک سنگ پهن، یک برگ گرد، یک مداد آبی و... تهیه می کنم و به آن ها می دهم تا بگردند و پیدایشان کنند. هر مورد جایزه کوچک و یافتن تمام موارد هم یک جایزه بزرگ تر دارد.
هدف اصلی من این است که آن ها را در ساعات اولیه صبح با فعالیت هایی چون رفتن به پارک، شنا، دوچرخه سواری و خرید (پیاده) حسابی خسته کنم تا ساعات عصر بتوانند با تماشای فیلم، بازی های نشسته مانند مونوپلی و مانند آن سرگرم شوند و من هم به کارهایم برسم یا استراحت کنم.
من برای هر یک از سه فرزند نوجوانم یک دوربین یک بار مصرف می خرم و از آن ها می خواهم که از جالب ترین صحنه ها و آن چه واقعا برایشان جذاب است عکس بگیرند. سپس عکس ها را چاپ کرده و با کمک یکی از اعضای هنرمند خانواده، بهترین آن ها را بدون دانستن این که عکس متعلق به کدام یک از بچه هاست انتخاب می کنیم و جایزه ای اساسی به او می دهیم.
اهمیت جایزه کمک می کند تا بچه ها به جای این که به سرعت فیلم دوربین را تمام کنند، وسواس به خرج داده، بیش تر اوقات خود را به گشت و گذار و یافتن سوژه جالب بگذرانند و گاهی تا پایان تابستان به عکاسی ادامه دهند.
